W drodze z Gubina do Chociebuża (niem. Cottbus, dolnołuż. Chóśebuz), kilkanaście kilometrów za granicą polsko-niemiecką wita nas dwujęzyczna tablica: Tauer - Turjej. Tutejsze miejscowości mają bowiem, prócz niemieckich, także słowiańskie, swojsko brzmiące nazwy: Picnjo, Nowa Wjas, Łakoma, Zaspy. To ojczyzna Dolnołużyczan, słowiańskiego ludu, przez Niemców nazywanego Wendami względnie Sorbami (Wenden, Niedersorben).
Kontrowersyjne biuro eurodeputowanego LPR Sylwestra Chruszcza w niemieckim Budziszynie przestaje istnieć. Były asystent polityka twierdzi, że po biurze i Chruszczu zostały tylko niezapłacone rachunki. Sylwester Chruszcz (do Parlamentu Europejskiego wszedł z listy LPR w okręgu dolnośląsko-opolskim) otworzył biuro w Budziszynie w lutym 2005 roku. Zapowiadał wtedy pomoc mieszkającym w Niemczech Serbołużyczanom, którzy - jego zdaniem - są dyskryminowani przez rząd Niemiec.
Pięćdziesięciu czterech posłów z Ligi Polskich Rodzin i Samoobrony wystosowało do władz Saksonii protest przeciw systematycznej likwidacji szkół serbołużyckich.
Naród łużycki jest mało znany w Polsce. Choć są to Słowianie, to wydaje się, że żyją oni wśród bogatych Niemców, i chyba niczego im nie brakuje. Na dodatek jest to naród mały i nie odgrywający tej roli w polityce i gospodarce międzynarodowej, co współczesne państwa imperialne i światowe mocarstwa.
Jednym z fundamentów ideologii narodowej-demokracji przed wojną była idea zachodnia, zwana również myślą zachodnią, tradycją piastowską czy programem zachodnim.
Całe Łużyce aż zaniemówiły z wrażenia, gdy siostra Benedykta Waurick, przełożona klasztoru St. Marienstern w łużyckim Pancice-Kukow (Panschwitz-Kuckau) wywiesiła pouczenie, że podczas zajęć służbowych w Domu Opieki Społecznej obowiązującym językiem jest niemiecki, a niezastosowanie się do tego polecenia spowoduje wyciągnięcie konsekwencji pracowniczych. Zakaz brzmiał twardo - tak, jak język niemiecki, w którym został wydany.
W Niemczech grupa działaczy walczy, by uchronić od wymarcia małą słowiańską mniejszość narodową - Dolnych Łużyczan. Czy ich zaangażowanie wystarczy, by wygrać z bezduszną biurokracją i naturalnymi tendencjami asymilacyjnymi?
Rząd Saksonii postanowił nie dopuścić do utworzenia 5 klasy w serbołużyckich szkołach średnich w Radibor (powiat Bautzen), Schleife (powiat Niederschlesien-Oberlausitz) i średniej szkole w Wittichenau (powiat Kamenz), choć w tych dwóch ostatnich miejscowościach jest prowadzony program rewitalizacji zagrożonego języka serbołużyckiego oraz klasy z dwujęzycznym nauczaniem. Taką samą decyzję podjęto w sprawie serbołużyckiej szkoły średniej w Panschwitz-Kuckau na rok 2007.
Inicjatorzy powołania Muzeum Łużyckiego w Zgorzelcu mówią o potrzebie tworzenia tożsamości regionalnej, o wspólnej historii oraz woli odbudowywania więzi - podczas gdy ich niemieccy adwersarze zarzucają im ożywianie "ideologii obszarów odzyskanych" i przestrzegają przed ześlizgiwaniem się "ku nacjonalistycznej dyskusji".
"Prosimy Cię Ojcze Święty o pomoc w ratowaniu naszego małego narodu żyjącego w Federalnej Republice Niemiec" - tak brzmi początek dramatycznego listu, jaki organizacja Serbów Łużyckich "Domowina" wystosowała do Jana Pawła II - prosząc o obronę przed likwidacją serbskiej średniej szkoły w Chrósćicach (Croswitz).
Strona 3 z 4
